Koro halinde haykırıyor orospu çocukları
“Sesimi duyan var mıııı ?”
Ağustosun yerle bir ettiği şehirden yazıyorum şimdi
Artık hiçbir deprem sarsmıyor bedenimi,
Çünkü o tarihlerde denize atmıştım yüreğimi,
Hislerimi…
Beni cennete alırlar mı anne;
İsa değilim…
Ama hep, havarilerime aldanmayı seçtim
Ve Çok küfür ettim, kendi tanrılarını yaratanlara
Sonra çok kavgalar, yine aynı tanrıyı asanlarla
Uzun zamandır hayatımla kumar oynuyorum,
İçkiyi, yemekten fazla seviyorum, bir takım kitaplarla besleniyor;
Ve senin günah dediğin her şeyi yapıyorum
Hayır, anne gözüme zamanın kumları kaçtı,
Ağlamıyorum…
Artık adımı bile hatırlayamıyorum, bana uydurdukları yüzler ve isimlerle yaşıyorum
Şartlı tahliyem okunduğunda, ıslah olmamıştım aslında, hâlâ dövüşüyorum yavru tanrılarla
Baş ağrılarım hiç geçmedi yaşadığıma dair tek hissettiğim bu sanki
Nietzsche yanılmış olabilir mi? Öldürmeyen şey güçlü kılardı hani?
Cesedimle kıyaslandığında ne komik bir ironi
Şimdilik bu kadar anne, adresim kayıp ve intiharlar aldım koynuma, yatıyorum
Ve bekliyorsun biliyorum.