İlk başta kitabı günlerce elimde gezdirdim. "Distopya" yeni neslin işi anlamam dedim. Başladım okumaya. Hızlı hızlı kelimeleri sindirmeden... Tam 3 günde 70 sayfa okuyabildim... Sonra bu işte terslik var deyip tam da Montag'ın yaptığı gibi "boş zamanlarımda" değil " zaman ayırarak" yeniden başladım. Kitap bitti... Kitapla ilgili onlarca yorum ve inceleme yapılmış. Onlara ekleyecek sözüm yok. Fakat şu an beni gerçekten sarsan belki korkutan belki düşündüren iki şey var: 1) ilk televizyon 1926 da çıkmış hadi yayılsın, yayın alanı artsın diyelim ki bu yılları alır ; nasıl oluyor da 1953' te bu kadar günümüze değinebilmiş? 2) insanların birilerinin baskısıyla değil, bile isteye kitapları terk etmelerini yazar nasıl öngörebilmiş? Bu sorular gerçekten çok ürkütücü. Kendim dahil (ki kitap okumak için hala zaman ayıranlardan olduğuma inanmama rağmen) çevreme baktığımda kitaptaki gibi duvar boyutlarına gelen ekranlar ( nasıl, nasıl, nasıl bu öngörü sağlandı?) insanların ailelerinden çok daha aile olmuş ekranlar tutsak etmiş zihnimizi. Yemek yapamıyor, temizlik yapamıyor, kişisel bakımlarımızı dahi erteleyebiliyoruz ekrandaki "ailemiz" için. O kadar hayatımızın içimdeki ekranlar. Bu ekranlara ek olarak bişhisayar, tablet ve telefon da eklendi. Kimse ama kimse bile isteye ve zekle kitaplara bakmıyor. Odaları, salonları dolduran bir obje olmuş kitaplar. Eskiden ansiklopediler vardı cilt cilt goggle ile birlikte artık sayılı evde kaldı kitaplar. Kimse kitapları hatırlamıyor. Unutulmaya başladı... Yazar bu ileri görüşüyle hayretler içinde bıraktı beni. Düşünsenize tüm kitaplar yanıyor ve elinizde inandığınız dinin son kitabı var. Ya da inanmadığınız dinin son karşıt görüşü. En sevdiğiniz yazarın son romanı. En sevdiğiniz şairin dünyadaki son şiiri. Onu canınız pahasına korumak isterken karşınızda alevler... Düşünmeden siz de atlıyorsunuz. Çünkü size verilen bu ilahi görevi yerine getiremiyorsunuz... Kitap benim nazarımda bir efsane değil. Lakin kesinlikle zaman ayrılmalı çünkü ziyadesiyle düşündürücü. Sıradan bayağılıktan uzak sadece bu evren için, gelecek için ne bıraktığınızı sorgulatıyor. Bu bile kesinlikle okumaya değer kılıyor kitabı. Beatty diyor ya insanlar şiirlerden acı çekmesin, romanlar yüzünden intihar etmesin, bilim kitaplarıyla kafaları fazla yorulmasın diye devletin bir iyiliğidir kitapların yokluğu? Bu fikir o zamanlardan gelme bilinçli bir altyapı mı yoksa? Ondan mı en az yüz yıldır bir klasiğin yazılamayışı?....

Fahrenheit 451Ray Bradbury · İthaki Yayınları · 202289,3bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Karakaplan