Ahmet Altan, en sevdiğim yazarlardandır.Ancak bu kitabın da malesef aynı tadı alamadım. Kitapta dede ve torunun yalnızlıkları ve bu yalnızlık hissi nedeniyle, bunu bastırmak adına bir nevi başkalarını kullanmalarını ancak bunun sonucunda da aslında daha çok yalnızlığa, hatta bir okadar da pişmanlıklara kapıldıklarını okuyoruz. Keşke karakterlerlerin psikolojik durumları daha sindirilerek anlatılsaydı. Çünkü çok hızlı geçişler vardı. Bir anda geçmişte bir anda bugun deyiz. Bir anda Hüsrev beyde bir anda Nermin'deyiz. Bu nedenle bana, kitap çok aceleye gelmiş gibi hissettirdi malesef :(
