Kunhilde
Bin yıl önce yaşasam,
Bir Anglo-Sakson köyünde,
Kuş sesleriyle uyansam,
Tahta kulübemin içinde.
Olur muydu benim de,
Kunhilde gibi sevgilim?
Saçları bitli ama nadide,
Kokusu sanki gülibrişim.
Rahat bırakmazdı elbet,
Köyün soylusu Edmund,
Yine de varmazdı ona,
Hep elinden kaçıp.
Heyhat, yetişti imdada,
Her zaman felaket olsa da,
Bu sefer kurtarıcı olan savaş,
Aldı Edmund'u bir telaş.
Kim kurtaracak şimdi onu,
Hep karşı geldiği Tanrı'dan başka?
Dünün kafiri, bugünün azizi oldu,
Yine de attığı oklar hep ıska...
Ancak bu kadardı soyluluğu,
Noblesse oblige'i bilmeyenin.
Kendisinden daha soyluydu,
Köyün demircisinin oğlu.
·
9 görüntüleme
şiirlerin gibi paylaşımlarınıda sevdim yarın devam edeceğim... saygılarımla
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.