Ortalık zifiri karanlık, dışarıda bir uğultu, elim kalbimde. Saatin kaç olduğunu merak etmeyecek kadar gecenin körü. Uyumak istiyorum, ama izin vermiyor içimdeki serçe. Elim kalbimde, onun susmayışına feda ettim uykumu da. Hep böyle oluyor işte, uykunun kıyısında gezindiğim vakitlerde uçmak istiyor. Bilmem belki de ait olduğu yere göçmek...