"Önceleri başlangıcını kendinin de bilmediği bir süre, ortak kullanmıştı; hayat arkadaşını, evinin direğini, can yoldaşını, çocuklarının babasını.. Bir müddet sonra bu ortaklık da kayıp gitmişti elinden, bir mahkeme salonunda..
Kalben kırık hâlâ ümitvar ve histerik duygularla, dik durma rolünü oynarken "Annemi öpemezsin!" dediği geldi aklına.. Önceleri annesinin sâdece sol elini öpmesine izin vermişti ablasına.. Sonraları kurduğu Lusy ülkesindeki saltanatına güvenerek o izni de olağanüstü hâl kanunuyla hepten kaldırmıştı.. Artık annenin sol eli de öpülmeyecek, dokunulmayacaktı bile..
Şimdiyse; gençlik muhayyilesine uzak, silikonlu bir kadın aynı senaryoyu kendine oynamıştı.. Bir anne nasıl öpülemezdi bir başka evlat tarafından? Sâdece kendinin öptüğü, artık yalnız sağ elini değil, annesinin sol elini de kendinin öptüğü o dudaklar şimdi "Gözümle gördüm, gönlümle sevdim, kimse mesul değildir" dediği ilk erkeğini, genç kızlık hayallerinin bulut bulut umman gözlüsünü öpemiyordu"
Müteşabih Günlük
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.