Bu kitabı nasıl anlatabilirim ki bilemiyorum içim bir acıdır doldu gitti yani. Bu kitap tam olarak yaşadığım hayatın ortasından bir kitap yıllarca dedemi şehre çağırır orda neden yalnız durduklarını anlamazdım bana göre şehrin bir cazibesi var orada tarla takka, hayvanla, toprakla uğraşmak külfet gelirdi bana. Yazarımız da tam olarak bunlardan bahsediyor. Cumhuriyetin ilk yılları sanırım herkesler köyde böyle bir işle uğraşıyor. Bir amcamız da var ki bir kaya buluyor başlıyor orayı bahçe yapma hevesine. Bu hayalinde önüne çok zorluklar çıkıyor, engeller koyuyorlar ama o azimle hayalinin peşinden gidip şu çorak arazide ıslak bir kaya su buldum diye seviniyor. Millet diyor define mi kazıyor maden mi buldu acaba falan diye ama yok amcamız oraya dikeceği elmaları, armutları özellikle de narı iple çekiyor. Ve başarıyor da ama yıllar yılı geçtikçe sosyal hayatta değişiyor insanlar köyde kalmayı istemiyor göçüyorlar büyük şehirlere, hatta bir adam var hikayenin başından beri hiç sevmedim zaten onu Çerçici bu amcaya demesin mi 'senin durum da daha vahim ömrünü bir kötü bahçeye harcayıverdin ne kârı var şu işin' içime bir ok saplanıyor ki sanki o amca benim dedem gibi üzülüyorum. Kitabın isminden gibi bir beyhude ömür geçip gidiyor bizler neler ekiyoruz peki bu dünya bahçesine onu sormalı asıl... İyi okumalar :)

Beyhude ÖmrümMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 20198,4bin okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülce