Aşırı popüler yazar Zweig’in, aşırı popüler olmayan hikayelerine denk gelebilmenin mutluluğuyla okumuş olduğum hikayelerden birincisi hüzünlü bir hikaye. Ama üzerindeki hüznü kazıncı altından düşünsel denilebilecek sorular çıkıyor. Birinin mutluluğu için bile bile ona yalan söylenir mi? Beyaz yalanlar caiz midir? Sahte mutluluk gerçek üzüntüden
