Gönderi
Hani etrafımızda hep olurlar. Birisi üzerinde bir çıkarları yoksa o insanı yok sayıp, menfaatleri gereği aynı insanı ellerinin üzerinde taşıyanlar. İnsanlar. Çıkarcı insanlar. Steinback İnci'sinde tam olarak bundan bahsediyor.
Kino; küçük bir kasabada balıkçı. Yoksul. Eşiyle başlarını soktukları derme çatma bir kulübede küçük çocuklarıyla birlikte yaşamaya çalışıyorlar. Hastalanan çocuğuna doktor bile bakmıyor paraları yok diye. Şans bu ya Kino bir gün dünyanın en güzel incisini buluyor denizden. Sonra bir anda kasabanın en önemli insanı oluyor. Şans bu ya dedim ama şanssızlık bu ya demeliydim belki de. O inciyi bulmasa belki de en zor kayıpları yaşamayacaktı Kino. Nasıl inci oluşurken önemsiz maddelerin metamorfozuyla oluşursa; Kino da bir anda en önemsiz insan değildi artık. Değişti. İnciye esir oldu belki de. Paraya, güce karşı olan açlığı onun felaketini getirdi eşliğinde.
Steinback'in Fareler ve İnsanlar kitabında olduğu gibi yalın ve saf bir anlatım, süssüz cümleler eşliğinde büyük bir acı hissediyorsunuz. Bunu nasıl başarıyor bilmiyorum ama böylesine net ve gerçeklerden oluşan bir dil nasıl olur da acıtır böyle şaşıyorum.
Tek solukta okunacak uzunlukta olan İnci direnişin, gücün, zayıflığın ve gaddarlığın hikayesini verecek size.
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.