Zack...
Bu gerçekten o olamazdı değil mi?
Ceketindeki işlemede tıpkı adının baş harfi olan Z vardı. Esmer, ela gözlü, aynı ses tonu, aynı gözler ve aynı yakışıklılık... "Zack! Bu gerçekten o! Tanrım buna inanamıyorum!" diye sesli bir şekilde söyledim ama çığlıklar arasında kendi sesimi bile zor duymuştum.
Tam sahnenin yanında durduğumuz için onu kolaylıkla görebiliyordum. Solosunu söylerken gözlerim onda takılı kaldı. Diğer tüm sesler bir anda yok olmuş, sadece onun sesi kulaklarımda yankılanıyordu.
Kalbim göğsümden fırlamıştı, nerede olduğunu bilmiyordum. Nefes alamıyordum. Onu ne zamandır görmüyordum? On yıl? On beş? Belki de daha fazla...Gözlerimiz buluştuğunda ne zamandır ona baktığımı hatırlamıyorum.
Bana bakıyordu.
··
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.