Gönderi

Sabah sabah aklıma takılan bir anı.
Ortaokul 1. sınıftayım. Özel bir okulda okuyorum. Bugünlerin Pelinsuları en yakın arkadaşlarım. Bir tanesinin doğum günü var, klüpte kutluyoruz. Günler öncesinden ne alsam ne alsam diye babamı delirtiyorum. Kendisinin verdiği ilk ve son öneri şu oluyor: “Kitap al kızım, hediye olarak kitap tercih etmek ne kadar kültürlü olduğunu gösterir.” Ya baba diyorum, ne diyorsun sen? Herkes benimle dalga geçecek, öyle hediye mi olur? Kazak alalım, parfüm alalım... Babam inanılmaz despot, fazla diretmiyorum, kitap alıyoruz. Partide tahmin ettiğim gibi herkes kazak vs hediye veriyor. Kız herkese abartılı teşekkürlerde bulunuyor. En son benim hediyemi açıyor. “Aa teşekkür ederim” diyor. Yüzünde bir memnuniyetsizlik ifadesi. Eve geliyorum ağlıyorum. Babamla bir hafta konuşmuyorum. O kadar büyük aptallık etmişim ki, hikayenin sonunu tamamlayamayacağım.
··
8 görüntüleme
Tayfun okurunun profil resmi
Eskiden öğretmenler gününde öğretmene yokluktan selpak mendil, çorap alır gazeteyle sarıp kendisine verirdik. Hiçte yadırgamazlardı. Bilirlerdi ki az olanı paylaşırdık. Sanırım şimdi yadırganır bu durum.
Bu yorum görüntülenemiyor
arifsahin okurunun profil resmi
Mesele jenerasyon farkı... Ne babanın kitap hediye etmenin değerli olacağını söylemesi, ne de Ortaokuldaki kızın kitaba burun kıvırması tuhaf... Burada muhtemelen baba da hediyeyi alacak olan kızın bütün kıvırmasını beklerdi, burada kendi kızına bir mesaj vermek istemiş.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.