Benim ülkemde ’modernlik’ ve ’dindarlık’ öyle bir ayırıma ve tanımlamaya tâbi tutulmuştur ki, modernlik, İslam’dan mümkün olduğunca uzaklaşmak şeklinde yorumlanmış ve yüceltilmiş ; dindarlık ise, 'yobazlıkla aynı şey sayılmış ve küçük görülmüştür. Bu yüzden, yükselen değerler açısından baktığımızda; kişinin, gözle görülür bir utanç duymadan, dindarlığını söz konusu etmesi veya ibadetlerinden bahsetmesi, hayli güç hale gelmiştir.
Namaz kılmak mı? Aa ne tuhaf! Ben sabahları yürüyüş yapıyorum şekerim! Oruç? Aa olur mu? Hem doktorum izin vermiyor. Benim özel bir diyetim var zaten. Onu uyguluyorum. Çok sağlıklı. Zekât mı dedin? Ben Hayvanları Koruma Derneğine ya da Kimsesiz Çocuklar Derneğine her yıl yüklü miktarda bağış yaparım canikom! Hah hah ha! Yani benim ülkemde uygulamaları gerçek bir mümin olmayı, ancak hor görülmeyi göze almakla mümkün hale getirmiştir. Bu yüzden, aslında bahsedilmemesi daha uygun olan ibadetlerimden, bahsetmekte bir sakınca görmüyorum.
Sayfa 68Kitabı okudu
··
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.