Nazar
Gece, Leyla'yi ayin on dördü
Koyda tenha yikanirken gördü.
"Kiz vücudun ne güzel böyle açik!
Kiz yakindan göreyim sahile çik!"
Bakti etrafina ürkek, ürkek
Dedi:"Tenhada bu ses nolsa gerek?"
"Kiz vücudun sari güller gibi ter!
Çik sudan kendini üryan göster!"
Aranirken ayin olgun sesini,
Soguk ay öptü beyaz ensesini,
Sardi her uzvunu bir ince sizi;
Bu öpüs gül gibi soldurdu kizi.
Soldu, günden güne sessiz, soldu!
Dediler hep: "Kiza bir hal oldu!"
Ta içindendi gelen hiçkirigi,
Kalbinin vardi derin bir kirigi.
Yatti, bir ses duyuyormus gibi lal.
Yatti, aylarca devam etti bu hal.
Sindi simasina aksam hüznü,
Böyle yastikta görenler yüzünü,
Avuturlarken uzun sözlerle,
O susup bakti derin gözlerle,
Evi rüzgar gibi bir sir gezdi,
Herkes endiseli bir sey sezdi.
Bir sabah söyledi son sozlerini,
Yumdu dünyaya ela gözlerini;
Koptu evden aci bir vaveyla,
Odalar inledi: "Leyla! Leyla!"
Geldi koy kizlari, el bagladilar...
Diz çöküp agladilar, agladilar!
Nice günler bu seametli ölüm,
Oldu çok kimseye bir gizli dügüm;
Nice günler bakarak dalgalar,
Dediler: "Ugradi Leyla nazara!"
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.