Çürüdüm okudukça! Evet çürüdüğüm için bu kadar uzun sürdü bitirmek.. "Çivi fısıldıyor bana: Kalbini del, çıkacak azıcık kan seni ürkütmemeli..." Yukarıdaki alıntı kitabın tek cümlelik özeti ancak kısaca bahsedecek olursam durum şöyle: Cioran yabancıdır herkese ve her şeye en önemlisi de kendine.. Kendini ararken kendini kaybeder, yabancılaşır. Bunu da dert etmez çünkü ona göre insanoğlunun en büyük problemi bu dünyada "varolmak" tır. Yaşamın aslında bir "gereksizlik" dolayısıyla da istem dışı bir durum olduğu için hayatın bir "acı" olduğunu zerkeder beynimize beynimize. Bazen tanrıyı suçlar bazen kendini. Ama kendinden başka bir çıkış bulamaz.. İlk Cioran okuyuşum bu. Beni Pessoa' nın Huzursuzluğun Kitabı kadar sarsan başka bir eser olmamıştı, Cioran' a kadar. Hatta daha da fazlası, Cioran çok daha acımasız çok daha katıydı bana. Kafamın allak bullak olmasına bakmadan üstüme üstüme geldi. Bazen kapadım kitabı ve gözlerimi, düşündüm bu dünya ile aramdaki bağı. Kayboldum, tekrar açtım kitabı. Tekrar bıraktım, tekrar okudum..185 sayfa boyunca bu kısır döngüdeydim. İyiki de o döngüdeydim. Bitmesin istedim..İkinci okuyuşla bastıracağım bu isteğimi. Beckett' nin Godot' yu Beklerken' inindeki gibi ben de dolandım durdum, bekledim. Ama değdi! Ben zorlanmadım ancak birçok kişi için sağlam kafayla okununca sağlam bir eserdir kendileri, okunmalı.. Sevgiyle!

Çürümenin KitabıEmil Michel Cioran · Metis Yayınları · 202110,4bin okunma

·

29 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu