“Children of the future Age,
Reading this indignant page;
Know that in a former time,
Love! sweet Love! was thought a crime.”
.
İki ruh, iki bölüm: Masumiyet ve Tecrübe. Ancak bu iki kol birbirini kesmiyor,biri diğerini yok etmiyor. Besliyor. Çünkü ortaya biriktirdikleri hazne, hayat. Baştan sona her şiir bu haznenin derinliklerine iniyor. Karşısına kaybolan çocuklar çıkıyor, kaplanlar, kuzular..ve nicesi..
.
Altın çağın döküklüğünü de anlatıyor Blake, hala kırıntıları ile beslendiği umuda dair şarkılar da mırıldanıyor. Sadece dilindeki ahenk bile yeter bu sayfaları çevirmenize. Aslı ile Selahattin Özpalabıyıklar çevirisinin birlikte olması da güzel bir ayrıntı.
