Durmuş Hocaoğlu'nun 9. vefat yıldönümü idi. Dün akşam Bağlarbaşı/Üsküdar'da dostları, arkadaşları ve talebelerini dinledik. Dertli bir adammış, "mustarip". Çok yönlü bir münevver. Bilgi aşığı bir adam. Titiz, hassas bir dindar, başörtüsünden dolayı sınıfa giremeyen öğrencileri için sınıfta gözyaşı döken bir hoca. Elektrik mühendisi, fizikçi, tarihçi, edebiyatçı, dostlarının deyimi ile bir "filozof". Eserleri yeniden neşrediliyor, iki kitabı yayınlanmış, üçüncüsü yolda. Mübarek adamlar! Yayınlanmış 3 kitabı var zaten, niye sunuşta bu kitapların isimlerini zikretmezsiniz, makalelerinin hangi dergilerde yayınladığından niye bahsetmezsiniz, çok mu zor?... **** "Bunalan aydınlar" aynı zamanda bunalımlar için "ilmî metodlar" keşfetmekte zorlanan kişilerdir. Bir yandan bir şeylerin kötü gitmekte olduğunu görmek, diğer yandan da bu kötü gidişata "nasıl mani olunacağını" tam olarak bilememek! Bu da onların en büyük "kurtuluş melcei" olarak "ideolojik mevzileri" görmelerine yol açmaktadır. Bu suretle bir çok felsefî fikir, ideolojikleştirilmekte, mistikleştirilmekte ve adeta din haline getirilmektedir" Durmuş Hocaoğlu, Düşük Şiddetli Devrim, s. 19.

Düşük Şiddetli Devrim Bir Entelijansiya KritiğiDurmuş Hocaoğlu · Kocav Yayınları · 015 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uykusuz Sofî