İSTANBUL! 72 Milletten insanın toplandığı,kimsenin birbirini tanımadığı,tanısa da güvenmediği,yapay komşuluklar,yapmacık dostluklar,içtensiz samimiyetlerin doldurduğu koca bir şehir.Eskiden böylemiydi acaba?Mesela 60-70 yıl önce İstanbul'da yaşam ve insanlar nasıldı?İnsanlık duygusal ve karakteristik evrim geçirmeden önce,insanlığını,dürüstlüğünü,vicdanını kaybetmemiş insanlardan önce... Doğup büyüdüğünüz bir ev,hayatınızın son demlerine kadar içinde yaşadığınız,anılarınızı biriktirdiğiniz,sevdiğiniz insanların doğumlarına,ölümlerine şahit olduğunuz,onlarla birlikte huzuru,mutluluğu bulduğunuz ve son nefesinizi de orada vereceğinizi düşündüğünüz bir ev.Bu sadece bir ev,bir sığınakmıdır?Yoksa artık 'siz'mi olmuştur?Her duvarına,her taşına,her tuğlasına,bahçesindeki otuna bile bağlısınızdır artık,vazgeçemezsiniz,kopamazsınız.. O evden vazgeçmek zorunda kalsanız,ondan uzaklaştırılsanız,onu kaybetseniz onunla birlikte neleri kaybetmiş olursunuz? Anılarınızı? Çocukluğunuzu? Geçmişinizi? Yaşanmışlıklarınızı? Yoksa...Hayatınızı? Livaneli yazmayı seviyor belli.Ben de onu okumayı seviyorum bu da belli ;) Kim ne derse desin iyi yazıyor adam.Kurgusu,karakterleri,hikaye örgüsü her kitabında ayrı bir güzel.Livaneli'yi öveni de çok gördüm hakaret derecesinde yereni de. Livaneli bu kitabında yine insanı,duygularını,yaşanmışlığı,sevdayı,hasreti,hayal kırıklığını,iyiyi ve kötüyü,bağlılığı,sadakati gözümüze sokarcasına,anlayışı kıt insanların bile anlamasını istercesine öyle güzel kaleme dökmüş ki,hikayeyi okumanızı değil adeta yaşamanızı istemiş.Usta bir kalemin yapacağı da budur değilmi? Leyla'nın Evi romanı sadece bir roman değil,yine büyük bir araştırma ve hayal gücünün gerçeklikle harmanlanmasının ve bunun ustaca anlatımının kitabı. Kitabı okurken karakterlere hemen birer yüz buluveriyorsunuz zaten,betimlemeleri sıkılmadan,uzatmadan,fazla gereksiz anektodlar kullanmadan tam kıvamında dili ile kolayca okutuyor.Muhtemelen bu kitabın dizisi ya da sinema filmi çekilir yakınlarda. Kitap hakkında anlatacak çok şey var.Mesela Büyük Hanım Leyla,mesela Roxy/Rukiye,mesela Ali Yekta Bey,mesela Yusuf...Yaşam,trajediler,haksızlıklar,insan ilişkileri,toplum yapısı işte tüm bunları okurken gözlerinizin önüne getirmemek,içselleştirmemek mümkün değil. Kitap da bir sürü renk ve nota gördüm.2006'da çıkmış kitap...2019 okumakta geç kalmışım :O (hiç okumamaktan iyidir) Her yaşamın iyi veya kötü bir öyküsü vardır.Bu öykülerin kimliklerimizi,duygularımızı,hayatımızın temelini oluşturan kavramları vardır.Öykü de olsa her hayat bir yerler de mutlaka gerçekten yaşanmıştır.Sadece o yaşanmışlıkları hayal edip yazmak,diğerlerine anlatmak kalır insana.Ve bu güzel anlatımı için teşekkürler Livaneli'ye. Arka planda bahsi geçen karakterler ve İstanbul'un tadına doyum olmuyor.İnsanlar arasındaki kültür ve zaman farklılığı,karakterlerin gözünden ve ağzından anlatılırken algınızı köreltmiyor,anlıyorsunuz.Göçmenliğin,azınlığın,kültür farklılıklarının,yaşamın zorluklarının,yalnızlığın romanı Leyla'nın Evi. Zevkle okudum. Alıntı ----------------------------- Erkekler kötü, kadınlar daha da kötü. Rukiye insanların zehirli olduğuna inanıyor, ama dişileri daha zehirli. ------------ Şairlerin dediği gibi ‘Paris güzel bir salon, Londra güzel bir park, Berlin güzel bir kışla ama İstanbul güzel bir şehirdi. ------------ İslamiyet’teki domuz yasağını anlatıyor. “Domuz mekruhtur!” diyor. “O zaman” diyor Rukiye, “domuzların en çok Müslümanları sevmesi gerekir.” Babası aptallaşıyor, suratı asılıyor. “Öyle değil mi vater, bütün dünya Müslüman olsa hiçbir domuz kesilmez, öldürülmez, dünyanın bütün domuzları rahat rahat yaşar. Ben domuz olarak doğsaydım, dünyada herkesin Müslüman olmasını isterdim.” ----------- Madem ki insanlar birbirine acı veriyordu, o zaman en güzel şey hayata meydan okumak ve mutlak bir yalnızlığı seçmekti. ----------- “Âşık Veysel’in “Aşk nedir?” sorusuna verdiği cevap “Seversin, kavuşamazsın, aşk olur”... -----------

Leyla'nın EviZülfü Livaneli · Remzi Kitabevi · 200628,5bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

MaGeLLaN