"Bir sabah uyandım" diyor baba "Yatağımda kendimi Kafka'ya dönüşmüş buldum." Az önce örgü ören ve ağzında farklı ritimlerle şarkılar geveleyen kadının hemen arkasındaki genç oğlan gülmeye başlıyor.
"Abi" diyor "Ne güzel sıyırmış, Kafka'ya dönüşmek güzelmiş moruk."
"Hiç güzel değildi" diyor baba. "Kabus gibiydi Kapkaranlıktı. Hiç kurtulamayacağım boğucu bir hayat, adı konmamış dertler, görülmeyen davalar, ulaşılmayan şatolar, hep kasvet, hep kasvet."