Merhaba arkadaşlar. İnceleme yazmayacaktım normalde ancak kitabı aynı anda okumaya başladığım arkadaşım ısrar edince bir şeyler karalamaya karar verdim. Amaç kesinlikle okumaya teşvikle alakalıdır. Beğenilmek, paylaşılmak hoş şeyler ancak böyle az bilinen kitaplar için tek ve yek isteğim okunması. Sitemizde az biliniyor pardon hiç bilinmiyor olsa da Rusya’da baya ünlü bir şair. Bu güzelim kitabı bu kadar seveceğimi bilseydim muhakkak yanıma not defterimi alıp notlar tutardım. Ancak bulduğum her alıntıyı buraya dökerek serinlettim içimi. Biliyorum pek sevmiyorsunuz durmadan alıntı yapanları – ben de bazen bunalıyorum – ancak yapacak bir şey yok. Müfredata uyun! :) İkinci dünya savaşının o yıkıcı etkisi şair Voznesenski’yi de olumsuz etkilemiş, yaşadığı yeri terk edip çok farklı bir coğrafyaya göç etmiş. Zaten şiirlerinde de savaşın etkisini görüyoruz. Gogol, Çehov, Dostoyevski, Boris Pasternak gibi Rus – Sovyet yazarları da o güzel anlatımına bezemeyi ihmal etmiyor. Şiirlerin olmazsa olmaz şehri Paris’te yine bizimle. Boris Pasternak şairin öğretmeni konumunda. Nasıl Ahmet Hamdi Tanpınar Yahya Kemal’in bir portresi gibiyse Voznesenski de Pasternak’ın bir yansıması. Savaşın içinde aşk, aşkın içinde savaş, belirsizliğin içinde suretler, suretler içinde köprüler, köprülerin ardından gelen iç çekişler, hayaller, cenazeler. Kazanansızdır ve daima kaybedenleri barındırır ya savaş, aşkta biraz öyledir. Zaten iki yüreğin çarpışmasıyla başlar duygu fırtınası, duyguların ve hislerin o karmaşasındaki düzensizlikten gelen muhteşemlik sarıp sarmalar insanı. Bir de ölüm vardır, kesindir. Bir belirsizliğin içindeki kesinlik. Muhakkak surette gelecek olanın kesinliği, ne zaman geleceğini bilmeyişin getirdiği belirsizlik. Hepimiz kendimizi birer Atlas addederiz. Taşırız dünyayı sırtımızda ancak Prometheus’u da kıskanmıyor değiliz. Sevdiğine getirdiği ateşin sonradan yüreğini dağlaması, cehennemlere sahne oluşu. Haa bir de milyon farklı etnik yapıyla Sovyetler. Lenin, Stalin, Gorbaçov gibi canilerin ülkesinden olmak. Milyonlarca insanın tek nefeste gözlerini bir daha açmamak üzere kapatması. Sadece iki dudak arasına sıkışmış yaşamlar. Bunlardan sıyrılıp göç etmek bilmediğin yerlere. Voznesenski biraz yaşam biraz ölümün arasında sıkışmış kalmış. Küsüratları tamam, tüm tamamları ise eksik bir şair. Yalın ayak bir ateşi henüz sönmüş bir közün üstünde yürümenin getirdiği ıslak gözyaşları. Kendinizi aramanın verdiği o ruhi rahatlık. Biraz kendinizi, biraz sevdiğinizi, biraz da 1945-1960 insanını bulacaksınızdır elbet. Şimdi 1 – 2 gününüzü bu adama ayırın. Neler diyor göz verin. İyi okumalar...

Telefon KulübesiAndrey Voznesenski · Broy Yayınevi · 199761 okunma

··

300 görüntüleme

Dilek

@Dolorosamente ·

22 Şubat 2019 12:25

Ne araaaa... ? Emeğine, yüreğine, bakışına sağlık. Teşekkür ederiz. :)

Homeless

@semptomania ·

22 Şubat 2019 13:06

Mesele başlamakta gerisi geliyor işte :)) Senden de bir inceleme beklemekteyim.

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.