Gönderi
Kısa bir yorum;
(Spoiler içerir.)
"Zweig bu öykülerde insanı insanlıktan çıkarıp en uç noktalara sürükleyen deneyimlerin izini sürerken,okuru da ister istemez karakterlerinin ruh çalkantılarının içine çekiyor." (Arka kapağından alıntı)
İçinde beş hikayeden oluşan ve tam olarak arka kapakta dediği gibi insanın insanlıktan nasıl çıktığını bize hissettire hissettire
anlatan bir kitap ile karşı karşıyayız.
Başka şeyler de hissediyorsun. Zweig'in bir olayı, olguyu ,vermek istediği duyguyu dili ve kurguyu ne kadar ustaca kullanarak anlattığını biliyoruz.
Benim bu kitapta başka bir yön dikkatimi çekti.
Hikayelerin sonu hep ölümle bitti.
İkisi cinayet ikisi intihar biri boğulma ile.
Zweig karakterlerini en ufak bir çıkış kapısı sunmadan o kaçınılmaz sona doğru sürükledi.
Mesela tevbe edip tekrar insan olmak için dönmeye çalışan da yok umut yok kurtuluş yok.
Evet bu insanlar kendisiyle varoluşunu sebeplendirdikleri şeyleri kaybediyorlar geriye tutunacak dalları kalmıyor tam bu anda bekliyorsun bir hızır çıkacak mı diye ama yok olmuyor .
Yalnız bir hikaye vardı. Oradaki adam hala yaşama tutunduğu dalı kaybetmemişti umudu vardı bu adam kurtulacak dedim. O da kurtulmadı. Çünkü "insanlar artık İsa'yı dinlemiyorlardı."
İnsan bir küçük dal uğruna hayatını nasıl bitirir gerçek varoluş sebebini bulamadan, bir başka şeye nasıl hayatını feda eder bunu okuyoruz.
İnsanın varoluş amacı, bunu önemsemeden yaşaması temel sorunları da beraberinde getiriyor ama gelgelelim umudu da tükenmiş se işte insan da o noktada tükeniyor.
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.