Blake kollarını onun beline dolayıp Natalie’yi kendine doğru çekti. Ona sarıldı ve nefesini kesene dek genç kadını sıktı. “Dur,” dedi
Natalie nefessiz kalarak. “Nefes alamıyorum.”
“Sonra nefes alırsın. İzin ver biraz sarılayım,” dedi
Blake ve yüzünü Natalie’nin boynuna gömdü. “Seni çok özledim.”
Natalie de onu özlemişti. O kadar çok özlemişti ki kalbi
paramparçaydı. Gözleri yanıyordu. “Bu hiç adil değil.”
“Adaleti boş ver,” dedi Blake. “Yüzüme kapı çarptın ”
“Sen de bakıp güldün.”
“İzlediğini biliyordum.” Blake güldü.
Sayfa 317Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.