Hikayeni okumayı bitirdiğimde sanki Time filmindeki gibi bir algı yaşadım Rahime. O filmde de insanlar ne kadar zamana sahip olurlarsa o kadar da yaşam hakkına sahip oluyorlardı. Misal, kumar oynarken koyabilecekleri bir para yoktu, bunun yerine hayatlarındaki zamanlarından koyuyorlardı ortaya.
Senin hikayende de ben bunu hissettim. Bu duygular özel duygulardır. Sadece kadınların hissedebileceği ve zamanla ters orantı kurabileceği duygulardır. Zaten bu yüzden de annelik ve o dönemde çekilen sıkıntılardaki bu zaman kıstırıcılığı konusunu, sancıların sonunda gelen o muhteşem varlık için bütün çabanı sarf etme enerjini ben hikayenden aldım. Çoğu insan için doğru orantıda gerçeklenen bir konuyu sen ters orantı olarak bize aktarmışsın, daha acı olmuş.
Hikaye türüne genel olarak yabancı sayılabileceğim için şimdilik geliştirebilecek nitelikte olumsuz eleştiri yapamıyorum, umarım ileride böyle bir yetiye de sahip olabilirim. Ama zaten olumsuzluk bile aranmaz bu tür dirençli bir hikayede. Eline sağlık!