Bırakıp gittikten sonra çok şey değişti. Aşkın sadece adı olduğu,yaşayana acı olduğunu anladım. Dışarda kaldım. Içime kapandım. Birikmiş üç beş meteligimi de zehir zıkkıma yatırdım. Yüreğim üşürken gitmene hayıflandim.Benle geçirdiğin her güne ağzı açılmamış küfürler savurdum.
Sessiz konuşmalara başlamıştım sessiz yerlerde.En çok adın dilimde.
Senden sonra biraz daha bu sokaklarda sürttüm.Soguk memlekette yaşamak da zor.
Üşüyorsun...
Üşümek nedir biliyor musun ?
Kapalı mekanlar boğuyor beni.Parasızda içeri girilmiyor zaten.
İşi gücü de terk edince,senden de ümidi iyice kesince ,bir pencere kenarında sezilmeyi bekledim.Bir merhamet ehline sığınıp artık ısınmayı istedim. En güzel huylarımı gösterdim. Eve erken gelmeyi,vaktinde uyumayı,kızıma verdiğim adınla mutlu olmayı öğrendim...
Şimdi mutluyum biliyormusun.
Aşkım diyemesem de
Can diyemesem de
Gülüşüne şiir yazamasam da
Adını unutamasam da......
Mutluyum aşkım çok mutluyum...
Nalet olsun mutluyum.
Sen bil ki mutluyum...
Hem sen niye gittin ki....
// Yusef Masadow //
··
28 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.