"O buz gibi holde her gün öğleden sonra, annemin kuşkulanmasından çekinerek, aylarca, yıllarca, elimde bir kitapla pusuya yattım, gerilmiş bir keman teli gibi, eve dönmeni bekledim durdum. Ben hep senin çevrendeydim, sürekli heyecanlı ve huzursuz. Ancak sen, yaşamının dakikalarını sayan, sana yaşamında hep eşlik eden, arada sırada şöyle bir baktığın saatin titreyen yayı kadar benim ruhumdaki titreşimlerin de farkında değildin." 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu 
Stefan Zweig
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.