Bir insan nasıl bu kadar iyi yazabilir, kafasında oluşturduğu kurgu nasıl bu kadar mükemmel olabiliyor anlamış değilim! Keskin zekâ denilen olay tam da böyle bir şey galiba. Bir yazar bu kadar mı mükemmel olur? Her zaman şunu söylerim: ''Polisiyede bir dedektif mükemmelse katil de mükemmel olmalıdır.'' Böylelikle ortaya on numara bir aksiyon çıkar ki Grange de bunu başaran nadir kalemlerdendir. Elbet bir Siyah Kan veya Leyleklerin Uçuşu değildi ama alanında çoğu polisiye-gerilimden kat be kat iyiydi diyebilirim. Grange sevenler bilir ki yazarın en büyük dikkat ettiği nokta katil profilidir. Bir hayalet kadar gizli, bir atmaca gibi semada kaybolabilen, bir kurşun kadar hızlı olan katil profili... Evet, Grange'nin katilleri işinde ehil bir sihirbazdır adeta. Bu usta katiller ne kadar iyi olursa, okur da o kadar zevk alır yazılanlardan. Ayrıca yazarımız kurgunun yanında ekstra bilgilerle de, bizi ansiklopedi bilgini yapabiliyor. Hayatımda duymadığım kelimeleri, yakınından dahi geçmediğim terimleri ne bir öğretmenimden ne de her gün yüzlerce makale, haber gibi metinlerden duydum. Bütün bunları bana akıl hocam Grange öğretti. Kitabın kapağından da anlaşılacağı üzere cinayete kurban giden maktül 'şibari' denilen bir teknikle öldürülüyor. Japon ip bağlama sanatının, sanattan ziyade bir mazoşizm yolculuğunda ne kadar tehlikeli olabileceğini görüyoruz. Cinayeti yürüten amir Corso'nun beyni de aynı bu ipler gibi kördüğüm oluyor. Böylelikle katil kaçar, Corso kovalar. Fakat her bir deparda her zaman duvara toslar eski kurt. Aynı biz gibi. Çünkü katilin modus operandisi tam bir psikopatça. Aha, yine duymadığım bir terim. Nedir bu modus operandis? Yöntem, tarz, stil... Katilin elleri, düşünceleri, aklı... Katilin yanı sıra kurbanların öldürülüş şekilleri de yine aynı ustalıkla anlatılıyor. Her türlü detayına kadar varan anlatımla hem dedektif hem de okuyucunun kafası karışıyor. Bir adli tıp uzmanı da biz oluyoruz fakat işi elimize bulaştırıyoruz. Çünkü her türlü delil, her çeşit ipucuna rağmen bizi katile götürecek hiçbir sonuç gerçekleşmiyor. Gerçekleşmedikçe de sinir oluyoruz, tatlı-acı bir sevinç duyuyoruz. Genel olarak diğer romanların aksine fazla seyahat olmayan bir tablo çıkıyor ortaya. Çoğu yer durgun gibi geçse de ufacık fakat dehşet bilgilerle yeniden şarj olup yolumuza devam ediyoruz. Ne kadar uğraşsam, ne kadar didişsem puan ve kalitesini asla düşüremediğim bir cinayet davası okudum, tattım. Keskin, ince bir espri anlayışı kadar, karakterler arasındaki süper diyaloglarıyla da fazlasıyla puanları kapan yine Grange oluyor.

Ölüler DiyarıJean-Christophe Grangé · Doğan Kitap · 20193,282 okunma

·

90 görüntüleme

@Coffeetime ·

Güzel inceleme 👏👏👏

@enteresan ·

Teşekkür ederim.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.