"Elbet her canlı düşecekti kendi kuyusuna."
..
İnsan önce düşer kuyu sandığı anne rahminin karanlığına. Tüm cenin pozisyonları da sığınma evleri kadar karartılı bir perdedir aslında...
Neyi nasıl nereye bağlayacağımı bilmeden anne ile çocuk arasındaki göbek bağına düğümlüyorum kelimelerimi .. Belki hiçliğine, yokluğu severcesine..
Yok
Bu şiirsel incelemeyi okumayı bitirdiğim vakit derin bir nefes aldım ve "Vaav" dedim. Çok derin manalar içeren bir inceleme oldu ki incelemene bakılırsa kitapta öyle olsa gerek.
Yüreğine sağlık :)
Çok teşekkür ederim böyle güzel düşündüğün için ama kitabı okumanı tavsiye ederim gerçekten insanı bütünten parçaya parçadan da aynalara doğru ayıran bir hali var senin de gönlüne sağlık :))
Kitaplığımda okunmak için bekleyen bu eseri, bu şiir gibi tahlil zihnimden hızla silinmesin diye bir müddet daha erteleyeceğim :)
Çok keyifli bir dinlenceydi benim için kuzum, yüreğin elem görmesin...
Çok teşekkür ederim ablacım Kitabın içindeki karakterler benimle tam 11 gün gezdi nerdeyse okuduğum çoğu şeyin de yaşamını tattım bu şekilde .. :) En uygun olduğu bir vakitte senin de rafından yüreğinin arasına düşmesi dileğiyle ablacımm :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.