Bir yerde ışık varsa kadın vardır orada. Kadın yoksa: karanlık. Işık gezer, ışıkla boyanır boy alır kadının elleri. Anbean yaşam sağar karanlıktan kınalı parmakları; renk renk çiçek oyalar çeker yemeniye, muhabbete kahve çeker değirmende, bulgur taşında buğday çeker, resim çeker sonra, gören göz olur tarihe…
Çayırda yaylada tarlada, bağda bahçede çeşmede, dibek taşında ocak başında mutfakta. Düğünde dernekte, sazda sözde, şarkıda türküde. Ey, şükrü bilen, bereket içinde azla yetinen, gönül uğrusu Anadolu eşittir kadın! Sonsuzluk boyu itibar gör, bol olsun saltanatın. Üç kez önce sağ, sonra sol kulağına usulca seslenip dururlar her doğanla adını. Kibele, Demetler, İştar!... May Ana, “sağ memenle emzir onları/ kem gözden sakla onları/ kötü bilicilerden esirge.” (Çocukların koruyucusu May Ana’ya-Telev, Türkleri, Yeryüzü şiiri, Haz. Sait Maden)
Anadolu mu kadından bilir varlığını, kadın mı Anadolu’dan? İkisinin de bağrı yanık ya, gene de cömert doğurgan, dileyene deva ikisi de, sayrıya ot, bebeye süt. Yoğurttan ayran, yünden halı, kerpiçten ev. Kurtla kuzunun, komşuyla komşunun, oğlanla kızın, doğayla insanın aydınlık bir düzen içinde yan yana var olmasını emreden yaşamın buyruğu için, çıra gibi kendinden türküler yakmıyor mu? ikisi de, binlerce yıldır sabırla, hoşgörüyle?
Ninniyle büyütür, maniyle âşık olur, dua ile işine başlar, şiirle yaşamayı hayattan çıkarır kadın eşittir Anadolu. Bilinen ilk şairin kadın olmasına neden şaşmalı? “Ah hanımım, bütün yüksek cevherlerin bekçisi, / cevherleri topladın ve özenle korudun / ellerinde. / Biriktirdin kutsal özün cevherlerini ve sıkıca / bastırdın onları göğsüne.” (İnanna ve Tanrısal Cevherler-Enheduanna, M.Ö. 2300. Çeviren: Ayten Mutlu)
“Ben hangi kadından şair olduğumu bilirim” der “Eylül” şiirinde Haydar Ergülen. Bir Türkçede şiir yoksa kadın ya orada değildir ya da henüz kalemi eline alıp şiire durmamıştır. Kadın varsa: aydınlık…
(İZ Fotoğraf Dergisi -Nurduran DUMAN)
··
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.