Bu kaçıncı yaz geride kalan, senden sonra ısısız Datça’nın sokakları… Kediler de eskisi kadar uyumuyor artık, ben uyumayı bırakalı çok oldu zaten… Güneş eskisi kadar yakmıyor beni, buranın rüzgarları bile değişti, insanlar aldıkları nefesi bırakmasa bir yaprak bile kımıldamayacak sanki… Evden dışarı çıktığım yok, yürüdüğümüz sokaklara pencereden kafamı çıkarıp baktığım da yok, bahçedeki son begonvil de yere düşene kadar bu yaz da yerimden kıpırdamayacağım, yeminliyim biliyorsun… Anlattıklarım bana gelip gidenlerden duyduklarım, öldüm mü diye kontrole geliyorlar, bana göre çoktan öldüm de onlar bir türlü kabullenmiyorlar… Neydi o kadının adı, sepetle çiçek satardı, her sabah tüm çiçekleri alıp sana verirdim, her sabah iki kadının yüzü gülerdi o zamanlar, bir sen bir de çiçekçi kadın…
ihtiyar
