NEŞET ERTAŞ
Şiirlerin-türkülerin çoğunda kendi adı yerine ‘garip’ sözcüğünü kullanan Neşet Ertaş; “Ben küçük yaşlarımda bile bazı türküler üretirdim ama bu türkü benim demezdim, öyle çalardım türküleri. Babam arif kişiydi, bir gün dedi ki, oğlum sen bir şeyler yapıyorsun, kendin türküler söylüyorsun ama sonunda bir şey demiyorsun. Hayli türküler üretiyorum, adım soyadım yok. Sonuna bir şey ekleyeyim mi dedim babama, o da ‘bizler garibiz oğlum, bize garipler derler, gönül de gariptir,’ dedi… Soyadı yokken bize garipler derlermiş. Gerçekten de biz garip, yani ezilmiş, hor görülmüş, abdal diye nitelendirilmiş, aşağılanmışızdır. İşte oradan kaldı, türkülerimin içinde garip adı geçer (Tokel 2004:166:7” diyerek ürettiği şeyleri sahiplenmeden ihtiyacı olanlara gönderir.
Bir söyleşisinde Neşet Ertaş, “Ben de kendime göre bir ozanım efendim, hiçbir türkünün içinde adımı soyadımı söylemedim, bu duygu bana babamdan gelmiştir, belki benlik girer kelimenin içine diye hakka karşı, bu benim de içime sindiği için.” (Dağ Doğan, 2012:47) demiştir.
Bir söyleşi sırasında soruyor gazeteci, “Efendim kaç türkünüz var?” O gönül delisi abdalın yanıtı şu: “Efendim, ben türküyü plağa, kasete okur, sonra da unuturum. Gittiğim yerlerde benden hangi türkümü isterlerse onu söylerim. Her söylediğimde de yeniden öğrenirim.(…) Halkımız hangi türkülerimi seviyorsa o kadar türküm var” (Aktaran: Erbaş, 2013:13) Ertaş’ın bu soru karşısında verdiği bu yanıt da onun bilge kişiliğinin ve gönül felsefesinin bir ürünü olarak okunabilir.
Neşet Ertaş’ın iki bine yakın bir eser bırakmıştır.
VEDA
Tükendi ömrümün çoğu gidiyor / Cahil ömrüm geldi geçti yel gibi / Sevdiğim uzaktan seyir ediyor / Beni görüp bakınıyor el gibi / Geçti günler yıllar ömürse doldu / Giden gitti bilmem geri ne kaldı / Ömrümün baharı sarardı soldu / Yandı kaldı garip bağrım çöl gibi / Veren geri almak için gözlüyo / Her an her saniye beni izliyo / Garip bağrım için için sızlıyor/ Sazımda inleyen sırma tel gibi / Uzun yoldan gelmiş gibi yorgunum / Ne kimseye küskün ne de dargınım / Bir ahu gözlüye candan vurgunum / Garip gönlüm kapısında kul gibi (Neşet Ertaş, Parlak, 2013:580)
(Varlık Dergisi – Soner Demirbaş)
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.