"Yıllarca düşüncelere dalıp,
şafağı ederek yaşayıp durdum. Çiçeklerin renklerine bakıp, kuşların seslerini dinledim; mevsimlerin döngüsünde gökyüzünü, mehtabın gölgelendirdiği yeryüzünü, kırağının, karın görüntüsünü izledim.Sadece, ‘ah! yine bu mevsim mi geldi?’ diye zamanın ayırdına vardığımda, ne olacağından endişe duydum.Yaşamımın kalan günlerinin yalnızlığına çare yok. Ancak, bir yandan da kalplerimizin uyuştuğu kişilerle kıymetsiz romanımla ilgili yazışarak yalnızlığımı avutuyorum.Bu dünyada bir kıymetim yokmuş gibi geliyor bana. Bunu utanç verici ve dayanılmaz buluyorum...
... Her halükârda, kendimi başka bir dünyadaymış gibi hissediyorum. Evime dönmek kendimi daha yalnız ve mutsuz hissetmeme sebep oldu."
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.