"Geçen gün kimi gördüm biliyor musunuz? Ama evlisin şarkısını yazdığım kişiyi. Onu düşündüğümde ay yerini değiştirirdi, yıldızlar yerinden kopup hızla düşerken yeryüzüne, asılı kalırdı yakın gökyüzünde. Çiçekler konuşur beni teselli ederdi, gözyaşlarımı silerdi; yalnızlık. İçimin yangınına su yetmezdi, söz geçmezdi arzularıma. Ne tuhaf şu aşk! Anılarıma gittim,döndüm. İçimde kendime karşı acımayla karışık bir şefkat hissettim. " Yazık sana" dedim bana ve tebrik ettim kendimi; ondan vazgeçtiğim için. Güçlü hissettim, iyi yaptığımı anladım. Ondan sonra hiç aşık olmadım. Hislerim beğeniyi geçmedi. Boşanmış, özgürmüş, yapayalnızmış. Üzüldüm onun adına. Hislerim değişmiş. Ona olan aşkımın yerinde yeller bile esmiyor. Ay yerinde, yıldızlar da öyle. Çiçekler suskun, içimin yangını küllükten çıkmış, arzularım yok. Eski bir komşuyu gördüm sanki, taşınmış gitmiş kalbimden. Zaman gerçek bir ilaç, iz bırakmıyor nerdeyse. Hem de bedava! İlk defa böyle aşık olmuştum, geçecek derlerdi de inanmazdım. Geçmiş, ben de geçmişim! Şimdi iyiyim; kendimle yalnızlığımın eşliğinde. İşte böyle. "
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.