Açıkçası bu kitabı birinci kitaba göre daha az beğendim. Kitabın yarısı pek olay olmadan ve biraz da sıkıcı geçti. Kitabın arka kapağındaki yazılardan dolusuyla vardı ve bir süre sonra sıkılmadan edemedim, bana çok zorlama geldi. Yazarın kalemi bana basit geldi. Açıkçası konu olarak da pek bir farkındalığı olduğunu düşünmüyorum. Klişeydi maalesef ki konu bakımından. Bir de kitapta çok küfür vardı ve bundan rahatsız oldum.
Bana kitap sonunun çok şaşırtıcı olduğuyla ilgili bir şeyler söylemişlerdi fakat ben o şaşkınlıkları pek yaşamadım. Bu kitabı okumam için bana ödünç veren arkadaşım kitabın sonunda olan Hazal mevzusunu anlatmıştı çünkü. Bu arada o Hazal olayının cidden abartı olduğunu düşünüyorum. Çınar'ın kendisine olan tutumundan sonra yaptığı bana acayip saçma geldi...
Rahatsız olduğum son durum da hikayedeki mesajcı mevzusunun sakız gibi sündürülmesiydi. Tamam, birinci kitapta hoş bir unsurdu, heyecan vericiydi ama bunu ikinci kitaba da yaymak bana gereksiz geldi. Ki tahminimce bu mesajcı mevzusu üçüncü kitapta da devam edecek ve baya bayacak.
Benim genel yorumum bu kadar. Bana kalırsa ne aşırı kötü ne de çok iyi bir kitap. Okunsa da olur okunmasa olur denecek türden bir eser.
huriye arkadaşımız benden önce davranmış.
Sadece şunu eklemek istiyorum ilk kez başroldeki kızdan çok Hazal'i sevdim bu kitapta Hazal bana daha samimi geldi.