··
37 görüntüleme
Eve geldim, bilgisayarı açtım, bir de baktım ki sizin inceleme... Dur dedim kendime, hemen okuma. Bir nescafe hazırladım. Eşime de şimdi bir yazarın en keyifli anlarına şahit olacaksın dedim. O da merak etti; sesli oku ben de dinleyeyim dedi. Bu güzel değerlendirmeyi ona da okumuş oldum.
Şu andan itibaren sizli konuşmayı bıraksam nezaketsizlik saymazsın inşallah. Çok teşekkür ederim. Böylece üç roman, bir de futbol derlememi okumuş oldun. Daha önce de konuştuk, benziyoruz birbirimize. Bu da aramızda bir duygu bağı oluşturuyor sanırım. Hatta ikimizin de geldiği fikir ikliminin aynı olduğunu ama o fikir iklimini kirlerini görüp, hayata bakışımızı değiştirdiğimizi düşünüyorum. Senin incelemede benim ise romanda fazla yazmadığımız kısımlar bunlar belki de. Çünkü bu ülkede adaletsizliği yapanlar, adaletten dem vuruyorlar, çok acı ki, adlarında bile onu kullanıyorlar.
Romanı sevmen dışında anlaman, özümsemen beni çok sevindirdi. Sonuçta ben dünyaya dair dertleri olan ve kişisel meseleleri olan biriyim ve bu son romanımda onu anlatmayı amaçladım.
Roman içinden roman tespiti doğru. Abutalip'in Gün Olur Asra Bedel'den sıyrılması gibi belki de içerideki akademisyen sıyrılacak, ben de Aytmatov gibi uygun zamanı bekliyorumdur, olabilir. Yahut aslında aklımda olmayan ama pek çok okurun talep ettiği şey olacak ve Ömer'in hikayesi devam edecek... Bilinmez.
Çünkü sonuçta bazı acılar vardır... :)
Estağfurullah siz olayını kaldırmak benim de hoşuma gider müsade varsa ben de Mehmet abi diyeyim zira 12 yaş var aramızda :) Öncelikle ilk paragraf için çok teşekkür ederim. Ben edebiyatçı değilim ağzımda pek laf yapmaz inceleme falan bizi aşar, dilimiz döndüğünce duygularımızı nacizane yorum yapıyoruz sadece inceleme değil. Ama bu seni mutlu ettiyse abi ben daha mutlu olurum bundan. İkincisi sadece bu değil diğer kitapları da çok beğenmiştim ve bunu ifade etmiştim. İnsallah yeni kitaplarını da heyecanla bekleyeceğim Ömer de olsa Akademisyen de olsa bu kitaba bir devam şart. Son olarak romandaki asıl duyguyu elbette çoğu kişi gibi anladım, akademisyen arkadaşa o kadar kısa değinilse ismi bile yazılmasa da asıl hikaye onun diğer bütün hikâyelerde de onu görüyoruz zaten. Gerçekten çok başarılı ve duygu uyandıran bir kitap ben teşekkür ediyorum böyle bir kitap için.
Güzel incelemeydi.. Kitabın bazı yerlerini okurken herkes ağzını bozdu az buçuk inanın :))
İnsan kalabilmek vurgulanırken İnsanlıktan çıkmamak çok kolay değil nitekim..
Şimal hanım Zarifoğlu yaşamak şiirine "ne çok acı var" diye başlıyor ya hani.. bu acıların hepsinin de nedeni bir kötülük var. Aslında "ne çok kötülük var, kötü var" da denebilir. Malesef. Beni en çok yes'e düşüren anlar kötülüklerin kötülerin, iyilerden iyiliklerden daha fazla olduğunu düşündüğüm anlar. Ve malesef uzun zamandır öyle düşünüyorum umarım yanılıyorumdur.
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.