Vazgeçmek ve beklemek. Aslında sıradan hayatımızda bunu çok sık yapıyoruz. Vazgeçiyor ve bekliyoruz, bir çok olay karşısında geri çekilmeyi seçiyoruz. Gücümüz olmuyor bazen bazen de keyfimiz. Bir sevdiğimizi bir sevmiyoruz. Yitirdiklerimize üzülüyor gelecek için yer açıyoruz. Gelecek yaşanmadığı için şanslı kalıyor daima geçmişse hep suçlu. Evrimin bize mirası hep en kötüyü anımsamak. Ha bu yapmamıza engel oluyor mu hayır elbette. Kaos bir döngü yine aynı hatayı yapıyoruz. Dön baba dönelim. Bir ucundan tuttuğumuz hayattan çok zor vazgeçsek de yine de vazgeçmiyoruz vazgeçmekten. Beklemek ise bir sonraki basamak oluyor. Bekliyoruz yeni bir gelişmeyi yeni bir haberi. “İnsan sahip olunca sıkılırmış.” Bizde sıkılıyoruz sahip olduklarımızdan. İki beden küçük elbise alıyoruz ve dolaba asıyoruz ne kilo veriyoruz ne de elbiseden vazgeçiyoruz. Güve yiyor elbiseyi sonra: “Vitrinde bir giysi beğenirsin Günün birinde, kibar camların ardında Beğenip alırsın denemeden İşe yarar mı diye düşünmeden Sonradan anlarsın alıp eve götürünce Bakarsın ki iki beden küçük Kıyamazsın da atmaya Beğenip aldın ya Beklesin bakalım dolapta Bir gün işe yarar elbet Askıda salınsın biraz Narsist kibirlenişle ben yeniyim diye Gelip gidip dokundukça Kabarsın yapay tüyleri arsızca Aslında ne sen incelirsin bu sürede Ne de bir hevesle aldığın genişler Bekler bir süre dolapta Kıyamazsın ya atamaya Bile bile işe yaramayacağını Gün gelir, bir bakarsın güve yeniği her tarafı Boş ver,at gitsin der iç ses Gereksiz yüktü zaten dolaba” Oktay Rifat’ın anlatımıyla. Yaman bir gidiş geliş yaşam. Tıpkı başladığı gibi sürüyor gidiş gelişle ve birden sonra eriyor. Güve yeniği izler kalıyor bizden. Bir miktar insanın anılarını kemiren. Var oldum demenin yollarından biri yazmak bir sanat eseri yaratmak. Bir gençlik ile ihtiyarlık arası geçmişe duyduğu özlem ile hayata anlam katma arasında gidip gelirken ev adamı olmayı seçmiş bir kahramanın günlük küçük kaygılarını büyük cümlelerle okuyorsunuz kitap içinde. Kendi küçük hayatımızda ki vazgeçme ve bekleme sürecinde yaşadığı günlük acıları anlatıyor ve büyüyen tüm acılara değiyor kelimeler: “Kendi acılarımıza ve başkalarının acılarına hiçbir yeni biçim arayışına girmeden tanık olmamız ve sessizce katlanmamız bekleniyor. Her şey kendini ölçüsüzce çoğaltarak var olmaya çalışoyor: İnsanlar, silahlar ve para.” Bir dönemi yaşamış tüm insanların kaygı ve acılarından geçmiş kahraman özetini yaparken yaşadıklarının sıradanlığı vurguluyor. Konuşamadığımızı yaşarken kaçırdıklarımızı kurallar içinde olduğumuz gerçeğini. Yer yer muhteşem cümleler ve aforizmalar eşliğinde. Keyifli okumalar!

Sinek Isırıklarının MüellifiBarış Bıçakçı · İletişim Yayınevi · 20213,491 okunma

··

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

OkuryazaR