Halil Cibran’dan okuduğum ilk eseri;öncelikle Eserin orijinal adı “Prophet” Nebi,peygamber anlamına gelir,Türkçeye çevirdiğimizde “Ermiş”oluyor.
Kitabin ilk 50 sayfası Halil Cibranın hayatını özetler nitelikte olmuş,kısa kısa önemli hatlarına değinilmiş,okurken ansiklopedi niteliğinde ama sıkılmadan okuyorsunuz,bu yönü çok hoşuma gitti.
Hayatını okurken o dönemi yaşıyor gibi oluyorsunuz,betimlemeler olsun,dilin sadeliği olsun sizi sizden alıyor diyebilirim.Giriş yaptığıma göre kitabın içine doğru bir yolculuk yapalım o zaman.
Daha sonra kitapta Sevgi,evlilik,çocuk,vermek,yemek ve içmek,çalışmak,sevinç ve keder,evler,giyim,alım-satım,suç ve ceza,kanun,özgürlük,düşünce ve hırs,acı,kendini bilmek vs.konularına kısa kısa değinilmiş,tabi bu konularda Soru cevap şeklinde bir anlatım oluyor,Orfales halkının sözü geçen büyükleri tarafından soruluyor,”El Mustafa’ya”.
El Mustafa, on iki sene boyunca onu dünyaya geldiği adaya geri götürecek gemiyi bekleyen gezgin biridir ve sonunda gemi gelir, Orfales halkından ayrılmak zorunda kalır.
Bazı konular içerisinde o ana kadar henüz düşünmediğim şeyler olduğunu gördüm ve düşünmeye sevk etti beni. Beni çok etkileyen ve düşündüren bu bölümlerin bazılarına burda yer vermek istiyorum.
“Acı” başlığı altında geçen bir alıntı yazmak istiyorum.
“Istırabınızın çoğu kendi tercihinizdir.”bu cümle üzerinde biraz düşünmek lazım,hayatta çoğumuz acıdan yakınırız,ama dönüşte arkamızdan bakmayız,neden böyle oldu,ne yaptım da üzülüyorum vs.düşünceler dolar kafamıza.
Kitabı okurken,cümleler o kadar kısa ki,nasıl bu kadar anlam yükleyebilmiş diyorsunuz,her cümlesi anlam yüklü.Bir defada bitirilecek bir kitap değil bence,sindire sindire okumamızı öneririm,sürekli açıp okuyabileceğiniz bir eser,başucu kitaplarınızın arasında olmalı mutlaka.
İncelerken okuduğum her sayfa gözümün önüne geliyor,bu ayrı bir tat verdi bana.
Okuyun,okutun mutlaka...
