" - Sen hocaların hocasının, ne öğrendin Şems'ten ki, ondan vazgeçmiyorsun" diyenlere şu irfan dersini verirdi Mevlânâ:
"- Ben Şems'ten hissetmeyi öğrendim. O'nu tanımadan önce sokaktaki fakirler zemheri soğuklarında titrerken, ben ya ocak başındaydım, ya da samur bir kürk içinde. Yani üşüdüğüm zaman ısınıyordum. Şimdi artık ısınamıyorum.
Kapımın önünde açlar dolaşırken, ben sofranın başındayım. Şimdi bütün açlar doymadan doyamaz oldum.
Çıplakların hepsi giyinmedikçe, en harlı alevler karşısında bile üşümekten titriyorum.
Sayfa 136Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.