Bu zamana kadar okuduğum distopya kitaplarının gerçekten ne kadar da Biz'e benzediğini görmüş oldum. Fakat Yevgeni Zamyatin'den esinlendiğini söyleyen diğer yazarların kitaplarına bakınca gerçekten de 'boynuz kulağı geçermiş' diyor insan.
Rus Devrimi'nden sonra yazıldığını düşününce; Biz, kurgu olarak gerçekten çok güzel bir kitap. Kendisini dış dünyadan bir duvarla tamamen soyutlamış bir toplum düşünün. Camdan bir şehir, benlik duygusu, özel hayat, sevgi, eğlence yok. Herkesin numaraları ve belli bir programa göre yapmaları gereken görevleri var. Şehirde insanlardan başka -ki onlara artık insan denilebilirse, tamamen ruhsuzlaşmışlar ve bunu da iyi bir şey olarak görüyorlar- herhangi bir canlı yok. Ve dahası...
Kesinlikle çok güzel bir şekilde düzenlenmiş distopik bir dünya var kitapta. Ama ne yazık ki ben Zamyatin'in diline 250 sayfa boyunca pek alışamadım. Kitap, Tek Devlet'in mühendisi olan D-503'ün tuttuğu günlükten oluşuyor. Sanıyorum artık insanlar robotlaştıkları için konuşmaları da kesik kesik, ya da D-503'ün iç dünyasından dolayı çok karmaşık bir anlatıma sahipti kitap. Bir de matematikçinin kaleminden çıktığı için bir çok matematiksel terimle karşılaştım kitap boyunca. Bir üçgen ya da X nedir, ne değildir tabii ki biliyorum ama bir romanda 'gülümsemesiyle yüzünde üçgen oluştu, kaşlarını çatınca X ortaya çıktı' gibi cümlelerle karşılaşmak siz de takdir edersiniz ki herkes için hoş olmuyor.
Zamyatin zor bir yazar, bu kitabı da herkese hitap etmiyor bence. Distopya sevdiğim ve özellikle en sevdiğim kitaplardan biri olan 1984'ün bu kitaptan esinlenilerek yazıldığını bildiğim için, bu kitabı okumaktan kesinlikle pişman değilim. Ama biri kitap tavsiyesi istese, bu kitabın önereceğim kitaplar arasında olacağını da çok zannetmiyorum.
