Öncelikle şunu söylemeliyim bu benim okuduğum ilk İskender Pala romanıydı. İkiyi de okumuşum İskender Pala'nın muhteşem bir kalemi var. Şah Sultan'a gelince tek kelimeyle bir baş yapıt. Muhteşem ötesi bir kurgu vardı kitapta. Kitap Yavuz Sultan selim ile Şah İsmail'in bir parça hayatını anlatıyor. İki hükümdar iki düşman ikisi de Müslüman ikisi de Türk bir savaş çaldıran biri kızıl başların lideri diğeri Sünnilerin. Ama düşmanlar işte. Ve bur kadın ikisinin de sevdiği ikisinin de yanında olan ama ikisinin de kavuşamadığı bir kadın. Kitapta bir insanın binlerce insana şeye hükmettiğini ama gönlüne gönlündeki acıya söz geçiremediğini sevginin ne olduğunu çok iyi anladım. Kitabı okurken yeri geldi sultan Selim'e çok kızdım yeri geldi şah İsmail'e acıdım bazen de bunun tam tersi oldu. Kitapta Alevilikten de bahsediliyor ama Alevilik bizim bilgimizin tam tersi mum söndü denilen şey aslında cem törenlerinde şah İsmail tarafından yakılan bir mum sonrası mum sönene kadar durmadan sema edilmesi. Tahminimce Alevilik adı İsmail zamanında ortaya çıkmış Aleviliğin bu kadar kötü anısı o zamanda olan bir durum kitabı okurken İsmail'e ağladım, Yavuz Sultan Selim'e ağladım Taçlı Sultan'a ağladım kamber Can'a Hüseyin Çan'a ağladım. Okurken o kadar çok yer etkiledi ki beni kitapta. Çaldıran savaşı öncesi şah ve sultan sürekli mektuplaştılar. Yavuz sultan mektuplardan birinde Şah İsmail'e cevabı yazdı. " mektubunla birlikte bize bir tas içinde at pisliği göndermişsin. Buna karşılık sana bir kavanoz bal gönderdim. Ne de olsa herkes karşısındakine kendi yediğinden ikram eder!" Bu kısım oldukça etkileyici geldi. Aynı şekilde Kamber Can'ın Taçlı Hatun'a sorduğu soru ve aldığı cevapta etkiledi. ' taçlı sultan en çok kimi sevmiştin Ömer'i mi İsmail'i mi Selim'i mi Cafer'i mi?' Aldığım cevap boğazımı tıkadı, oracıkta can vereyazdım. Seni sevdim Kamber Can en çok seni sevdim..."

Şah ve Sultanİskender Pala · Kapı Yayınları · 202332,5bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ESMER BOTAN