“Yaşıyorum” dedi delikanlıya, aysız ve kamp ateşsiz bir gece, hurma yerken. “Ve bir şey yerken yemekten başka bir şey düşünmem. Yürüdüğüm zaman sadece yürüyeceğim, hepsi bu. Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün yada bugün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte ne gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen mutlu bir insan olursun. Çölde hayat olduğunu, gökyüzünde yıldızlar olduğunu ve insan hayatının özünde bulunduğu için kabile muhariplerinin savaştıklarını anlayacaksın. O zaman hayat bir bayram, bir şenlik olacak; çünkü hayat, yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur.”
Sayfa 106Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.