Kitabın konusu, aslında hepimizin bildiği bir trajediye dayanıyor. Kadına şiddet. Ve gerçek bir olayı anlatıyor. Münevver Karabulut'u hepimiz tanıyoruzdur. 2009 yılında Cem Garipoğlu tarafından vahşice katledilen genç bir kız olarak tanıdık kendisini. Keşke böyle şeyler yaşanmasaydı da, biz onu hiç tanımasaydık. Gerçekten büyük bir trajedi. Aslında bu konuda yazacak çok şeyim var ama ben konudan sapmak istemiyorum. Kitaba geçeceğim. Kitabı Münevver'in babası Süreyya Karabulut yazmış. Ve içeriğinde olayın tüm iç yüzü var. Aklınıza gelebilecek tüm detaylar... Kitap, hayat dolu genç bir kızın hayatını haksız bir biçimde kaybetmesi ve bunun sonucunda yaşanan hukuki savaşları anlatıyor. Ve sanırım bu kitabı çekici kılan en önemli unsur da yaşanan her şeyin tam anlamıyla gerçek olması. Ve bu kitabı yazan bir yazar değil, acılı bir baba. Ben bu kitaba edebi özelliklerine bakarak yorum yapamayacağım, çok üzgünüm çünkü bu kitap edebi bir nitelik taşır veya taşımaz bu önemli değil. Bence bu kitabı herkes okumalı. Anneler, babalar, gençler, yetişkinler, herkes... Bu kitapta herkesin çıkarabileceği dersler var. Bu kitapta kızını kaybetmiş bir ailenin, Karabulut ailesinin yaşadığı büyük acıları ve sonrasında yaşanan hukuki savaşları okuyacaksınız. Kızları öldürülmüş orta halli bir ailenin zengin bir aileyle karşı karşıya gelişi... Haksızlıklar, savaşlar, hatalar... Ve inanın bana Süreyya Bey gerçekten her şeyi çok objektif yansıtmış, kendi hatalarıyla beraber. Ve bu kitap, geliriyle Münevver'in adına bir okul yaptırma amacı güdüyor. Destek olmak isteyenler için iyi bir motivasyon bence. Her sayfasını ağlayarak okudum. Hatta 2. kez anneme okudum, ikimiz de gözyaşları içinde dinledik acı dolu bu aileyi. Ve sonra anladık ki, yaşadığımız şu hayat boyunca birbirimizin kıymetini bilmeliyiz. Anne babalar bence çocuklarıyla daha sık vakit geçirmeli, onlarla arkadaş olmayı öğrenmeli. Bunu bir klişe olduğu için öylesine söylemiyorum. Çünkü her aile çocuğuyla yeteri kadar vakit geçirse, onun dertlerini bilse aklındaki düşüncelere yakın olabilse, evladına güven ve sevgi aşılamayı başarabilse çocuklarımız ne katil olur ne de maktul. Aslında farkında olmadan eleştirdiğimiz bu insanlar, bizim aynamız. Ben Münevver'im mesela. Siz de öyle. Belki de tek farkımız, kaderlerimiz... Daha fazla uzatıp duygusallaşmak istemiyorum. Gerçekten beğendiğim bir kitaptı. Herkes okumalı diye düşünüyorum.

KörebeSüreyya Karabulut · Postiga Yayınları · 201434 okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.