Gönderi

İşte Edebiyat! Sonuna kadar okunmalı kesinlikle...
Ağlıyor musun, anne?.. Oh! ağla, ağla, biraz o yaşlar yüzüme, saçlarıma dökülsün, onların temiz ve kutsal damlaları altında şifa bulmak isterim, yalnız bugün değil, daima, ölünceye kadar... Değil mi, anneciğim, sen beni bunlarla iyi edeceksin, bunlarla bana kuvvet vereceksin, değil mi?... Fakat burada değil, burada matemlerimiz var, babam var, kardeşim var, ondan sonra benim kendi ruhsuz cesedim var, üç tane müthiş mezar ki yaşayabilmek için bunlardan uzak olmak istiyorum. Seninle uzaklara gidelim, o kadar uzaklara ki nefsimizi orada tanıyamayalım, kendimize başka bir cihanda, başka bir hayatta başka mahluklar nazarıyla bakabilelim... Değil mi, anneciğim, benimle beraber oraya kadar geleceksin, beni şu mukaddes, şu muhterem gözyaşlarınla iyi edeceksin, değil mi?
Sayfa 392 - Özgür YayınlarıKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.