Bu kitap bana taa Ankaralardan hediye gelmişti. Ama okumak için kendimi hazır hissedemedim bir türlü. Bilmediğim bir yazar ile ilk kez tanışmak ürkütücü oluyor benim için. Derken zaman geçti. 2 gün önce saat bilmem kaç raftan aldım ve okumaya başladım. Normalde çok fazla süslü cümleler içeren kitaplar pek hoşuma gitmez ama.. Bir kitaba o süsler bu kadar mı yakışır yahu ! Kelimeler cümlelerin içerisinde yağ gibi kayıyor. Bir bakıyorsun ki sayfa sonuna gelmişsin. Olayları resmen yaşıyorsun o cümlelerin içerisinde. Kitap 180 sayfa . Ve bu 180 sayfada sadece bir gece anlatılıyor. Bir genç kızın dışarıda geçirdiği masum bir gece.. Kitapta belirli bir son yok. Yazarımızın tarzı da buymuş sanırım. Yani sonu sen belirliyorsun. İster mutlu yaz ister mutsuz . Ama sonu saçma sapan bitmiyor . Eksiklikten çok merak duygusunu hissediyorsun. "Acaba ne oldu ? " gibisinden. Bu kitabı okuduktan sonra geceyle olan samimiyetim azaldı , geceye bakış açım değişti. Gecenin karanlık yüzüyle bu kitapta tanıştım yani. Her yorumdan sonra ; " kesinlikle okumalısınız " cümlesini klişeleştirmek istemiyorum artık. Ben anlatayım siz karar verin. Orta yolu bulalım
