Öğrenciler anatomi laboratuvarında gerçek bir kadavrayı parçalarken görüntülerin bir kaynak olarak kullanılacağını. Elde edilen verilere dayanan simülatörlerin cerrahlara alıştırma yapma olanağı sunacağını. Sanal bir hastada elinizden kayan neşterin ölümcül sonuçları olmayacağını ve bunun yalnızca öğrenim sürecinin bir parçası olacağını. Onu dinlerken mest olmuş öğrencilere Susan Potter’dan ve Görünür İnsan Projesi’nin kapsamını genişletme hayalleri kurduğundan bahsetti. “Sonuç olarak, bir bedenin dış dünyaya tepki veriyormuş gibi davranmasını istiyoruz,” dedi. Öğrencilerden biri, “Ne zaman duracaksınız?” diye sordu. Spitzer, “Asla,” diye yanıtladı ve ekledi: “Eğer beden yerinden kalkar ve yürüyüp giderse, o zaman işim bitmek üzere demektir.”
Sayfa 99Kitabı okudu
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.