Şişli'deki evimde yeni durumu düşünüyordum. İstanbul sokakları İtilaf devletlerinin süngülü askerleriyle dolmuştu. Boğaziçi, toplarını sağa sola çeviren düşman zırhlılarıyla, lacivert sularını göstermeyecek kadar örtülüydü. Herkes ancak çok zorunlu ihtiyaçları için evden çıkabiliyor, sokaklarda hatır ve hayale gelmeyen hakaretlere uğramamak için, caddelerin duvar diplerinden, büzülerek, eğilerek ve korkarak yürüyebiliyorlardı. Bütün tedbirlere rağmen yine bin türlü feci saldırı sahneleri eksik olmuyordu. Koskoca İstanbul ve koskoca İstanbul'un yüzbinlerce halkı, sesleri kısılmış bir halde idi.
İstanbul ufuklarında yanlız düşman hakaretleri, düşman bayrakları ve süngüleri yükseliyordu..
Şaşılacak şeydir. Artık adi bir mendil gibi ayak altında çiğnenen bu çevrede, hala bir saltanat, bir hükümet, bir varlık olduğunu zannedenler vardı.
Mustafa Kemal
Sayfa 92Kitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.