gül özlem gül
Özlem, bu içinde bir yerlerde sevilmemiş, takdir görüp sırtı sıvazlanmadığı için hoyratlaşmış, hırçın bir çocuk saklayan adamı seviyordu. Çok seviyordu hatta. Yalan yok. Ama sevginin onu her haliyle ve her koşulda kabul etmekle bir ilgisi olmayabileceği şüphesi de içinde yer etmeye başlamıştı bir kere. Şüphe; sulayıp sakınmak, budayıp ilgilenmek gereken bir çiçek değil, istenmeyen bir ayrık otu. Kendi kendine büyür de büyür, yayılır da yayılır.
Sayfa 57
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.