Yaşar Kemal, Binboğalar efsanesi.. Aslında benim yaşar Kemal için söyleyecek çok bir şeyim kalmadı, daha önce okuduğum kitaplarında yeterince anlattım sanırım duygularımı. O yüzden genel olarak kitaptan bahsedicem, elimden geldiği kadar kitabın konusuna çok girmemeye , yeni deyimle spoiler vermemeye çalışacağım(hiç sevmiyorum böyle yabancı kelimeleri kullanmayı ama işte neyse). Kitap genel olarak konar göçer yaşamın tarihsel süreçlerinden bahsediyor. Tabi tarih kitabı gibi değil daha çok efsaneleştirerek anlatılıyor bu süreçler. Osmanlı döneminde iskan politikasına karşı çıkan yerleşmeyi reddeden Türkmenlerin(yörüklerin), Osmanlı ile olan savaşından başlayan cumhuriyetin kuruluşu, İnönü dönemine kadar devam eden, konar göçer olarak yaşama savaşları... Tabii ki bu savaşın kazananı yörükler olmayacak da, bu kadar acı çekmelerinin, işkence görmelerinin hesabını kim kimden soracak. Zaten onlara bu acıları çektirenlerde bir zamanlar kendileri gibi olan yörükler değil mi? Aslında bizler birbirimize eziyet etmeye bayılıyoruz, bir zamanlar yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen insanlar en çok canımız yakıyor ya da biz onların canını yakıyoruz. Düzen bozuk, insanlar paraya tapıyor, dostluk kardeşlik çoktan uzaklara göçüp gitmiş... Her duyguyu öyle güzel işliyor ki yaşar KEMAL. kitabın belirli bir kısmından sonra sürekli ya bu Çukurova ne illet bir memleket deyip durdum gerçekten. Kitabın belirgin bir karakteri var mı dersen bence yok, diğer kitaplarına göre bu kitapta belirgin sürekli öne çıkan net bir karakter seçemedim. Çünkü işlediği her karakter çok ama çok derin olmuştu. Düşünüyorum şu an hepsi neredeyse ana karakter niteliğinde benim için. Akışı bence biraz yavaştı diğer eserlerine göre, yani ince Memed'le kıyaslayınca bu kitap biraz daha yavaş ilerledi ama ince memed benim favorim olduğu içinde bana öyle gelmiş olabilir. En çok güvendiğim karakterlerden birinin de son 10 sayfada beni bu şekilde hayal kırıklığına uğratması şaşırtıcı oldu gerçekten. Her kitabında farklı cümlelerle ifade ettiği insanoğlu çiğ süt emmiştir lafını net olarak karaktere geçirmiş yaa helal olsun. Kitabın sonuna gelince benim için hüsran oldu çünkü mutlu son isterdim ama hayatın yansıması olan bir kitapta ne mümkün. Yaşar Kemal'in kitaplarını bitirme şeklini aslında başka bir yazar yapsa eminim sevmem ama bu ona ayrı bir güzellik katıyor. Kendimi bir kara delikte gibi hissediyorum uzun lafın kısası yaşar kemal okurken. Nereye gittiğimi nerde olduğumu ne düşündüğümü bilmiyorum. Etkisinden de çıkamıyorum ama okumayı da bırakamıyorum. Mazoşiştlik mi var acaba bende biraz, okuyunca üzüleceğimi biliyorum ama okumaktan vazgeçemiyorum:) Neyse Yine çenem düştü, Okumak isteyen herkese keyifli okumalar diliyorum şimdiden:)))

Binboğalar EfsanesiYaşar Kemal · Toros Yayınları · 19904,942 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.