İlk başlarda sıkıcı demiyeyim ama çok ilerlemeyecek gibi hissediyor insan. Sonra belirli bir ivme kazanıyor. Bir bakıyorsunuz hikayenin içinde buluyorsunuz kendinizi. Yalnızlığın ve bencilliğin ortasında sevilmeye be önemsenmeye dair bir his uyanıyor içinizde. Sonra orantısız bir güç sevgi ve çaresizlikle adım adım bir yerlere sürüklüyor okuyucuyu.
