On dört yaşından beri hiçbir yere ait değilim..Kim olduğumu bile unutmuşum artık..
Avucunda tuttuğu pembe kum gülünü okşayarak söyledi annem bunları.Çöllerde pek az bulunan,alçıtaşına pirinç büyüklüğünde billur taneciklerin yapışmasıyla kendiliğinden oluşan doğa süsü,evinden uzaklaştırıldığı zaman yanında götürdüğü,ömür boyunca da yanından ayırmadığı tek nesneydi.Babamın hediyesiydi çünki.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.