Varoluş Sancısı etkileri
Ama onu kenara itip, tramvaydan atlıyorum. Daha fazla dayanamayacaktım. Varlıkların, nesnelerin bu denli yakınımda olmalarına artık dayanamıyordum. Bir kapıyı iterek açıyorum içeriye giriyorum. Şimdi kendime gelmeye başlıyorum, nerede olduğumu biliyorum: Bir parktayım. Siyah ağaç gövdeleri arasında duran bir banka oturuyorum. Ayaklarımın altında, toprağı bir ağaç tırmalıyor, siyah tırnaklarıyla. Kendimi öylece bırakıvermek, kendimi unutmak, uyumak isterdim. Ama yapamıyorum. Boğuluyorum; varoluş her noktadan içime işliyor, gözlerimden, burnumdan ağzımdan.
Sayfa 421 - Öteki YayıneviKitabı okudu
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.