Bir gün, bir yorumunuza denk gelmiştim. Orada birisine, lütfen bu durumu böylesi bir dille ifade etmeyin incelemenizde gibi bir hadiseydi ve otizm ile alakalıydı. O zamandır sizi ve konuya olan annelik duygularının hassasiyetini çok iyi anlıyorum. Ne desem, ne yazsam boş. Bunu yaşamadan, çekmeden, kaç gece uykusuz kalmadan, yemeden, içmeden ve en önemlisi de; bana bir şey olursa, çocuğuma kim bakar yarabbim? düşüncesi ile çok özür dileyerek yazıyorum; kendi ölümünden çok onunkini düşünmeden anlayamam sizi.
Şu an sizin için tüm kalbim ve içtenliğimle, hakkınızda en hayırlısını ve bolca sabır dilemekten başka bir şey gelmiyor. En hoş duygular, espriler ve güzellikler ile süsleyemem bu incelemenizi, ama en samimi niyet ile tüm dualarımın sizinle olduğunu ifade edebilirim.
Rabbim yardımcınız olsun ve siz anne, babasına sabır versin. :(